Dr hab. Leszek Korporowicz, prof. UJ

Nota biograficzna

Dr hab. Leszek Korporowicz. Ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1980), gdzie doktoryzował się (1985) i habilitował (1996) w dziedzinie socjologii kultury jako uczeń i wieloletni współpracownik prof. Antoniny Kłoskowskiej w utworzonym przez nią Zakładzie Socjologii Kultury IS UW. Obecnie od pięciu lat jest profesorem socjologii w Instytucie Studiów Międzykulturowych na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ kierując Katedrą Antropologii Kultury Współczesnej, animator Jagiellońskich Studiów Kulturowych oraz serii wydawniczej o takim tytule.  Obszar zainteresowań naukowych i badawczych zawiera się zasadniczo w dziedzinie analiz kultury i antropologii symbolicznej, socjologii komunikowania, w tym komunikacji, kompetencji i przestrzeni międzykulturowej, socjologii języka i dziedzictwa kulturowego, ale także zarządzania międzykulturowego, socjologii edukacji, społeczeństwa wiedzy, socjologii tożsamości, osobowości i zmian kulturowych,  oraz teoretycznej i praktycznej problematyki  studiów ewaluacyjnych.  Zagadnienia te analizowane są w perspektywie socjologii humanistycznej i socjologii interpretatywnej. Zasadniczym polem prowadzonych przez niego analiz jest obecna w doświadczeniu człowieka kultura, traktowana jako intencjonalny obiekt zaangażowania o silnych aspektach aksjologicznych. Pojmowana jest ona jako pełna sensu interakcja, zarówno w obszarze jednej kultury, jak i pomiędzy nimi. Jest współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Ewaluacyjnego promując rozwojowe, uspołecznione i refleksyjne funkcje ewaluacji a obecnie jego prezesem honorowym. Był członkiem pierwszej kadencji Państwowej Komisji Akredytacyjnej w dziedzinie szkolnictwa wyższego, obecnie pozostając jej ekspertem.  Pełnił wiele funkcji kierowniczych w uczelniach Warszawy i Krakowa inicjując w roku 2007 powstanie Ukraińsko-Polskiego Centrum Studiów Europejskich w Kijowie. W połowie minionego dziesięciolecia przez kilka lat był stałym przedstawicielem Polski w Komisji Edukacji OECD zajmując się problematyką wspierania i badania jakości kształcenia. Jego główne prace to: „Tworzenie sensu. Język – Kultura – Komunikacja” ( Warszawa 1993),  współredakcja prac, jak „Komunikacja międzykulturowa” tom I i II (Warszawa, 1996, 1996), przygotowanie pierwszego w Polsce podręcznika ewaluacji pt.: „Ewaluacja w edukacji” (Warszawa 1997), praca habilitacyjna: „Osobowość i komunikacja w społeczeństwie transformacji” (Warszawa 1996), Socjologia kulturowa. Kontynuacje i poszukiwania (Kraków 2011), Mosty Nadziei. Jagiellońskie inspiracje dialogu międzykulturowego (Kraków 2016)  oraz  wielu prac z zakresu .konceptualizacji, metodologii i socjologii ewaluacji.