Wraz z wybuchem wojny w Ukrainie w dniu 22 lutego 2022 roku zaczęło w Polsce funkcjonować wiele międzynarodowych organizacji pozarządowych (m.in. Save the Children International, International Rescue Committee, CARE International i wiele innych), a działające od dawna biura agend Narodów Zjednoczonych znaczenie się rozrosły (m.in. Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców – UNHCR, Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji – IOM, Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci – UNICEF, i inne). Są to organizacje i instytucje działające w oparciu o międzynarodowe standardy zarządzania projektami i odpowiedzialności wobec ludności dotkniętej kryzysem. Większość z nich stosuje się do tzw. Podstawowych Standardów Humanitarnych (ang. Core Humanitarian Standards) i nawiązując współpracę z polskimi organizacjami pozarządowymi, w tym przekazując im środki na działania wspierające osoby uchodźczcze z Ukrainy w Polsce oraz na świadczenie pomocy humanitarnej w Ukrainie. W związku z tym wsparciem organizacje grantodawcze zaczęły oczekiwać, że NGOs będą funkcjonowały w oparciu o podobne standardy. Uwzględnienie potrzeb, poglądów, opinii i wiedzy osób/społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji wymaga zmiany perspektywy, która wiąże się ze zmianą postaw wobec osób otrzymujących wsparcie, a to wymaga czasu i refleksji nad sposobem funkcjonowania organizacji. Organizacje pozarządowe często nadal uważają, że „świadczone przez nich wsparcie jest niezbędne do przeżycia osobom/społecznościom, którym jest udzielane”, a choć badania ewaluacyjne i procesy pokrewne mogą bardzo wspierać te działania, to nadal są niewykorzystywane przez organizacje. Czy zatem konflikt zbrojny w Ukrainie oraz kryzys uchodźczy z nią związany wpłynął na wykorzystywanie ewaluacji i procesów pokrewnych w funkcjonowaniu organizacji pozarządowych?

Moderacja: Aleksandra Gutowska, Polskie Towarzystwo Ewaluacyjne

Paneliści: TBA