W świecie przyspieszających transformacji polityki publiczne napotykają coraz większe wyzwania wynikające z niepewności, emergencji i wielopoziomowej złożoności. W takich warunkach nieodłącznym elementem polityki staje się porażka, którą zamiast traktować jako dowód niekompetencji, powinniśmy postrzegać jako zasób, który – odpowiednio wykorzystany – może stać się impulsem dla innowacyjnych rozwiązań i lepszego zarządzania.

Dominujący obecnie neoliberalny paradygmat polityk promuje „kulturę sukcesu”, co niejednokrotnie skutkuje ignorowaniem lub kadrowaniem porażki tak, by udowodnić skuteczność działań (McConnell, 2015). Tymczasem polityki dotyczące złożonych obszarów są bardziej narażone na niezamierzone efekty (Mica, 2018). Nie wszystkie z nich są negatywne, a ignorancja i nieprzewidywalność mogą sprzyjać pozytywnym zmianom społecznym (Hirschman, 1991).

Podczas sesji dyskutować będziemy na temat alternatywnych (względem dominujących) paradygmatów i modeli ewaluacji polityk publicznych, bazujących m.in. na koncepcjach złożoności (De Zwart 2018; Mueller, 2019), emergencji oraz nieantycypowanych efektów ubocznych (Merton, 1936). Jądrem dyskusji będzie koncepcja „productive failure” – zapożyczoną z teorii edukacji, w której świadome podejmowanie ryzyka i adaptacyjne podejście do błędów mogą prowadzić do długofalowych korzyści politycznych. Sesja wpisuje się w debatę nad przyszłością ewaluacji polityk publicznych, odpowiadając na kluczowe pytanie: Jak z porażek uczynić fundament skutecznej transformacji? I jaką rolę w tym procesie pełnić może ewaluacja?

Prowadzenie: Prof. Magdalena Jelonek

Paneliści: TBA