Jest doktorem nauk ekonomicznych, w dyscyplinie zarządzania (2016, Akademia Leona Koźmińskiego), magistrem ekonomii (2004, Akademia Ekonomiczna w Katowicach) absolwentem podyplomowych studiów „Akademia Rozwoju Regionalnego” (2006) i „Akademia Ewaluacji” (2009) Uniwersytetu Warszawskiego. Jego rozprawa doktorska dotyczyła użyteczności ewaluacji programów polityki spójności i wskazała determinanty wykorzystania ewaluacji. Zawodowo związany jest z  Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych (EUROREG). Od 2018 pracuje na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zajmuje się dydaktyką i badaniami w zakresie wykorzystania, praktyki, instytucjonalizacji ewaluacji, jej roli w organizacjach i politykach publicznych. W latach 2004-2010 pracował jako kierownik referatu i następnie  zastępca dyrektora Wydziału Rozwoju Regionalnego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego, gdzie odpowiadał m.in. za stworzenie i kierowanie jednostką ewaluacyjną RPO. Autor licznych publikacji z zakresu pomiaru i determinantów wykorzystania ewaluacji, funkcjonowania systemów ewaluacji i monitoringu, brokeringu wiedzy jako teoretycznej podstawy funkcjonowania jednostek analitycznych w administracji publicznej, zarządzania strategicznego rozwojem. Od 2010 r. pracuje jako niezależny ewaluator (Współ)autor kilkudziesięciu raportów ewaluacyjnych dot głównie programów i systemu realizacji polityki spójności w Polsce.